Republika glupcow

Daleko, dwno temu, teraz i tam...
W sferze materialnej, gdzie regula ponad zmysl, Glupiec gryzie gryps.
Zamkniety w slomianej klatce, zrywa kolorowe karteczki. Widzi czarno na bialym i bialo na czarnym zarys pism. Je szary chleb i czyta list od N.
Kto ty jestes? Jaki znak twoj? Gdzie ty mieszkasz? w jakim kraju? Czem ta ziemia? Czem zdobyta? Czy ją kochasz? A w co wierzysz? Co ty dla niej? Co jej winien?
Po raz setny zerwal kartke i odpisal na setny list...
Glupcem jestem, nie mam znaku, nie znam kraju, pusta ziemia, sam odkrylem! Czy ja kocham? Jak zdobywca! Wierze w siebie, dla niej dziełem, gowno winien.
Uruchomil gramofon, odtwarzajac setny raz utwor: "W krainie głupców"